Babas?ndan yapt??? oyuncak konusunda takdir bekliyordu çocuk. Nas?l da güzel bir araba yapm??t?. Eskiden böyleydi. Haz?r oyuncak bulmak, hele köy yerinde imkans?za yak?nd?.
O da kendi oyunca??n? yapm??t?. Bütün gün elinde, arkada?lar?yla ko?turup durmu?tu. ?çindeki heyecan? canl? tutarak, vücut saatini babas?n?n patikan?n ba??nda belirece?i ana ayarlam??t?. Zaman geçmek bilmiyordu... Tabii ki kendisini ispat etme çabas? içindeydi. Varl???n? hat?rlatmak istiyordu. Asl?nda ba??n?n ok?an?p ‘aferin’ denmesine fit olurdu. Ço?unlukla görmezden gelindi?ini hissetmesi çok dokunuyordu. Azla yetinmeyi ö?reniyordu. Bir çocuk olarak ne kadar bir alanda kendini ifade edebilece?ine ba?kalar? karar veriyordu. Belki de bu yüzdendi hemen büyümek istemesi.
Çocuk olarak farke dilemeyece?i belliydi, bunu da biliyordu. Basit bir oyuncak de?ildi asl?nda, çok daha fazlas?yd? onun için. Fakat bunu görebilecek biri olmal?yd?, onun için ne kadar de?erli oldu?unu bilebilecek biri... Az sonra babas? ortaya ç?kt?.
Torbalarla yoku?u t?rmanan babas?na sevinçle ko?tu, yapt??? oyunca?? anlatmaya f?rsat bulamadan, “e?ek herif torbalar? alaca??na konu?uyor musun?" deyip ?amar? patlattt?. Çocu?un sevincini payla?mas?na izin vermeyen bu tokat, babas?yla aras?na hayat? boyunca a??lamayacak bir duvar ördü.
Benzer hikayelerin etraf?m?zda gördü?ümüz insanlar?n bir k?sm?n?n geçmi?inde var oldu?unu biliyorum. Birço?umuzun ebeveynleriyle çözemedi?i sorunlar görmezden geliniyor. Anne babalar?n birbirleriyle ya?ad?klar? sorunlar?n, fiziksel, psikolojik ?iddet veya huzursuzluk olarak çocuklara ihale edilmesinin mutsuz bireyler yeti?tirmekten ba?ka bir i?e yaramad???n? art?k ö?renmeliyiz. Ayr?lan anne babalar?n çocuklar? olarak büyümenin zorluklar? görmezden gelinemeyece?i gibi, çocuklar?n? anlamaktan uzak ebeveynlerin da can yak?c? oldu?unu unutmamal?y?z. Babalar?m?z babalar?ndan, onlar?n babalar? babalar?ndan ?iddet gördü, bu normal kabul edilerek adeta kodland?, sonraki nesillere aktar?lageldi. Anneler dayak yedi, aldat?ld?, aldat?lan anneler çocuklar? için sustu, susmayanlar kendilerini feda ettiklerini dü?ünerek, fena halde çocuklar?n? incittiler. Baz?lar? suçlad?, baz?lar? suçland?. A??r aile travmas?ndan geçenlerin baz?lar? durumu kurtar?rken, ço?u ili?kilerini yönetmekte zorlan?yor. Öfkeli bir katman var. Sa?l?kl? bir aile ya?ant?s?na sahip nesiller yeti?tirmek önemli. Anne babalar?n sevgi, sayg? ve iyi insan olma zemininde ?efkatle büyüttü?ü çocuklara ihtiyaç var. Bugün gördü?ümüz toplumsal gerginli?in izlerini, belki de aile içinde ya?anan travmatik süreçlere bakarak anlamaya çal??mak daha do?ru gibi. Huzurlu bir toplum için, bu konuya derinlemesine bir yakla??m?n gerekli oldu?una inan?yorum. Aksi halde endi?elenmemiz gereken daha çok ?ey olacak.
Fakat rahmetli Çetin Altan’?n dedi?i gibi “biz yine de enseyi karartmayal?m"...