De?erli okuyucular?m,bugün sizlere henüz tan??t???m bir çocuk gelinin hayat hikayesini kendi a?z?ndan aktaraca??m. Yazm?? oldu?um bir twite yapt??? yorumdan etkilenerek takibe ald???m ve akabinde yapt???m?z k?sa sohbet ile ya?am?ndaki ilginçlikleri anlamakta hiç zorlanmad???m çocuk gelinin anlatt?klar?ndan oldukça etkilendim. Mail adresimi vererek bana kendini biraz anlatmas?n?,anlatt?klar?n? ise izni olursa SONKALE ?ZM?R GAZETES?'ndeki kö?emde payla?aca??m? belirttim. Yaz?da bahsedilen 3 ya??ndaki k?z? gerçek annesi henüz ona hamile iken evlat edinmi?. Çünkü aile, k?zlar? 13-14 ya?lar?na girdi?inde evlendiriyormu?. Buna mani olabilmek için de bu yavruca?? evlat edinmi?..
Kalan k?sma hiç müdahale etme gere?i duymadan, bir zamanlar?n çocuk gelini, ?imdilerde ise çocuklar?n?n kahraman? olan bir annenin kendi a?z?ndan aktar?yorum. Umar?m okuyan bir tek baba bile fikrinden cayar, biz de bir nebze de olsa amac?m?za ula?m?? oluruz...
* * *
Merhabalar...
16.08.1977 Ankara do?umluyum. Aslen de Ankara'l?y?m.
Lise son s?n?fta ö?renci idim.(An?ttepe Lisesi) Ba?ar?l? bir ö?renci, ba?ar?l? da bir sporcuydum. Bayanlarda 5000 m maraton ko?an 15 ya? kategorisinde ilk bayan atlettim. Birgün okuldan eve geldi?imde tan?mad???m insanlar vard? salonumuzda. Kendi aile büyüklerim ile beraber tabi. Sessizce idman çantam? al?p, görünmeden ç?kmaya çal???rken yakaland?m. "?çeri gir" dediler, "vaktim yok antrenmana geç kalirim, hem kim bunlar tan?m?yorum bile" dedim. "Ellerini öp gidersin, seni ni?anlad?lar, okuldan gelmeni beklediler" dedi yengem. Tabi ?aka sand?m. F?rlad?m kaçt?m evden!
Ak?am 21.30'da bitti idman?m eve döndüm ne?e ile... Geldim ki; o tan?mad???m insanlar evimizde.
"Ho?geldiniz" dedim nezaketen. Dedem, "ellerini öp, seni ni?anlad?k" dedi...
Kalakald?m! ?aka m?? Gerçek mi? Bilemedim..
Vel has?l ?aka de?ilmi?! Nas?l hayata küstü?ümü kimse tahmin edemez!
Bütün hayat?m bir anda rehin al?nd?. Okulum, üniversite hayalim, spor hayat?m, hayallerim, umutlar?m bir anda kocaman bir karanl??a dönü?tü! Çocukluk ettim! Ama çocuktum da! Herkese küstüm, kimseden merhamet dilenmeyecek kadar küstüm! Bana bunu yapanlardan aman dilemeyecektim, kendimce dik duracak, affetmeyerek intikam alacakt?m! Nas?l yapt?lar bunu?
Halâ dü?ünürüm! Nas?l yap?l?r ki bu?
Ben sokakta oynuyordum, bisiklete biniyordum, maç yap?yordum. Polis koleji, spor akademisi s?navlar?n? kazanm?? ama gitmemi?tim. ?yi bir hukukçu olacakt?m! Dünya rekorlar? k?ran bir Türk sporcu olacakt?m. Ben birgün a??k olacakt?m! El ele dola?acakt?m! Herkesin balland?ra balland?ra anlatt??? bir ilk öpücü?üm olacakt? belki! Dahas? çocuklar?ma anlataca??m bir tan??ma hikayem, bir a?k, bir evlenme teklifi an?lar?m olacakt?!
Her ?eyimi çald?lar!
Çocuklar?m büyüdükçe sorgulamaya ba?lad?lar.
-Neden bütün resimlerinde yere bakt?n?
-Neden gülümseyen bir resmin yok?
-Neden gelinler gibi makyaj?n yok?
-Neden mutlu görünmüyorsun?
- Babamla nas?l tan??t?n, nas?l evlenme teklifi ald?n vs...
Utand?m. Sanki benim suçummu? gibi utand?m! Herkese küstüm, kimseden yard?m istemedim, bana verilen ceza için, cezama raz? olarak canlar?n? ac?taca??m? sand?m, bana bunu yapanlar? terk ederek intikam alaca??m? sand?m, çocukluk ettim demeye utand?m! Bir e?ya gibi beni tan?mad???m bir adama verdiler diyemedim! Aciz, zavall? bir kad?n imaj? k?zlar?ma verebilece?im en kötü örnek olacakt?. Yalan da söyleyemezdim!
''Biraz daha büyüdü?ünüzde baban?zla beraber size hikayemizi anlataca??z'' diye geçi?tirdim.
17 ya??mda ilk, 19 ya??nda ikinci k?z?m do?du. Onlar? büyütürken hep bir gün bu sorular?n gelece?ini dü?ündüm. Ve karar verdim bir gece! Belki her hayalim çal?nm??t? ama benim iki k?z?m vard? art?k. Çocukluk etme, hata yapma ?ans?m yoktu! Madem bir ?ey olamad?m, o zaman en iyi anne olmal?yd?m! Benim yavrular?m bunu hak ediyor dedim. Gündüz yavrular?ma, evime bakt?m geceleri ders çal??maya ba?lad?m. Önce yar?m dönem eksik lise kredilerimi tamamlay?p lise diplomam? ald?m. Sonra s?navlara haz?rlan?p aç?k ö?retim lisans program?ndan kamu yönetimi bölümünü 5 y?lda bitirdim. Çocuklar?m ilkokula giderken ben üniversiteyi bitirdim. K?zlar?mla müzik kurslar?na gittim beraber. Büyük k?z?m gitar, küçük k?z?m keman ben ba?lama çalmay? ö?rendik. Her hafta bir kitap, her hafta bir film, her hafta bir gezi, her hafta bir konuda münazara, her hafta bir gün serbest kalarak birlikte büyüdük. Çok iyi üç k?z arkada? olduk ve halâ mini?imizle beraber harika zamanlar geçiriyoruz.
K?zlar?mla beraber ihtiyaç sahibi yavrular?m?za e?itim ve bar?nma deste?i vermek ad?na 11 y?l gönüllü sosyal projelerde beraber çal??t?k. Duyarl?, e?itimli, öz güvenli, cesur, ahlakl?, dürüst, herkesin takdir etti?i, örnek gösterdi?i genç kad?nlar oldular. En az?ndan bu hayalimi gerçekle?tirdim. ?imdi biz üçümüz minik k?z?m?za ve sorumlulu?unu ald???m?z 5 çocu?umuzun gelece?ine destek olmak için çabal?yoruz keyifle.
Zamanla anlatt?k tabi k?zlar?m?za hikayemizi, ama art?k o zavall? küçük k?z yoktu hikayemizde. Birileri hata yapm??t? ama sonuçta onlar?n güçlü, iradeli, kendini geli?tiren, cesur, zorluklara yenilmeyen, hem anne hem baba hem arkada? olan, kimseye minnet etmeyen, her i?e cesaret eden, güven ve cesaret veren, koruyan bir anneleri vard?! Bazen dertle?irler benimle, sar?l?p a?larlar bana "sen harika bir annesin, sen varken bize bi?ey olmaz, bizim için nelere katland?n, bizim için çok emek verdin, azmi ö?rettin" diye... Bazen de "bo?an babamdan, kendin için bir ?ey yap art?k, biz senin neler çekti?ini anl?yoruz, kad?n ol, a??k ol, özgür ol, biz arkanday?z" derler. Bana k?zlar?m? hediye eden ve bu sene 27. y?l?na gelen bu hikayenin her an?n? seviyorum art?k diyorum onlara...
Hani taciz, tecavüz diyoruz, öfkeleniyoruz ya? ''Çocuk gelinler'' en büyük tecavüz ma?duru!
Kimse itiraf etmez belki ama böyledir..
En ac? taraf? budur!
Kendinden tiksinmene neden olan budur!
Aynaya bakamama nedenin budur!
Sava??n en zor cephesidir bu!
Büyüdükçe ö?renirsin neye maruz kald???n?, sana yap?lan?n ne oldu?unu.. Asl?nda cinselli?in korku, ac?, tiksinti, kusma hissi olmad???n? okudukça, duydukça anlars?n.
Hiç tan?mad???n, elini dahi sadece stüdyoda resim çektirirken tuttu?un bir adamla ayn? evi, ayn? yata?? payla?mak dünyan?n en büyük zulmü!
??kence dahi etseler bir süre sonra ölür kurtulursun. Sana k?yanlara k?yayamak var ah i?te bir de... Bir kur?un s?kabilirsin kafana ama babam dayanamaz ölür! O ölürse karde?lerim peri?an olur, onlar?n suçu yok demek...
Özetle zor yani..
Yar?m kalan bir çocukluk, pas geçilen bir gençlik, tonlarca yük... 43 ya??ma geldim 17 y?l?m hergün 5 doz antidepresan kullanarak, 23 y?l?m uykusuzluk ile geçti ve hala devam ediyor...
Bir insan?n yüre?ine de?ecek, tek bir çocu?un dahi ziyan olmamas?na fayda sa?layaca??n? dü?ünerek yazd?m. Eksi?im, kusurum affola...