Yatak odas?nda kabus!

Her ?eyin rutin oldu?u bir günde yolcular uça?? doldurmu?tu.. Yak?t ikmali yap?lm??, bagajlar yerle?mi?, emniyet kemerleri tak?lm??, motorlar çal??m??t?. Piste do?ru ilerleyen uça??n küçük ve bu?ulu pencerelerinden, u?urlamaya gelenlerin yüzleri art?k zar zor seçilebiliyordu..

Kalk?? izni alan pilot daha önce küçük uçaklar kullanm??t?.. Sürü? deneyimi vard? fakat ilk kez bu denli büyük bir uça??n kokpiti kendisine yine büyük ümitlerle emanet edilmi?ti.. Aylardan Kas?m’d?. Sisli, ya?murlu ve so?uk bir alacakaranl?kta kendisine ba?lanan tüm ümitlerle birlikte gaz koluna as?lm??, motorlar?n kulaklar? y?rtan sesi a??zlardan dökülen bismillah kelimeleriyle birle?erek yolcular?n s?rtlar?n? kar?? koyamayacaklar? bir güçle koltuklara yaslam??t?. Pistte gereken sürate ula??lm??, uça??n havalanmas?n? sa?layacak flaplar aç?lm??t?..

Daha biraz önce içinde kahve içip sevgililerin son kez birbirini öpüp sar?ld??? devasal yap? uçak yükseldikçe küçülürken, ayr?l?k hissinin diyaframa yapt??? bask?y? hissedenlerle, inilecek yerde kendisini bekleyenlere kavu?man?n mideye vuran sevincini hissedenlerin gözlerinin önünden hep tan?d?k silüetler geçiyordu asl?nda..

Yoktu birbirinden pek de farklar?. Onlar e?ti, anayd?, babayd?, karde?ti, evlatt?, sevgiliydi.. Kimisi kavu?acakt?, kimisi vedala?m??t?.. T?pk? tatl? ile tuzluyu kar??t?rd???ndaki gibi bir yavanl?k vard? kabinde. Onlar insand?.. Bir vatan dolusu.

Uzun bir yolculuk olacakt?, çok uzun bir yolculuk.. Bilirsiniz uçaklar?n tehlikeye en maruz kald?klar? an, ini? ve kalk?? anlar?d?r.. Kalk?? ba?ar?yla tamamlanm??, gerekli yüksekli?e ç?k?lm??, rotaya girilmi? ve emniyet kemerleri nihayet çözüldü?ünde herkes derin bir nefes alm??t?..

Pilot ve yard?mc?s? kahvelerini yudumlarken böylesine büyük bir uça?? kendisine emanet edenlere minnet duyarken, kazas?z belas?z ilk kalk??lar?n? yapabildikleri için ise Allah’a ?ükrediyorlard?..

?akala?t?lar.. Ne?eliydiler, yer ekibine güveniyorlard?, uçak sa?lamd?, bak?mlar? düzgün bir ?ekilde ve eksiksizce yap?lm??t?.. Olas? hiçbir risk görülmüyordu.

Pilotlardan biri;

-Çok iyiydin! Kutluyorum seni karde?im, uça?? aln?m?z?n ak?yla kald?rd?k, bir süre sen kullan, daha sonra ben kontrolü ele al?r?m. ?imdi uçu? plan?n? gözden geçirece?im!

-Hay hay!

Dedikleri gibi de yapt?lar.. Uça??n kalk???nda pek bir ?ey yapmay?p o ana kadar yard?mc? pilot gibi duran ve asl?nda as?l yard?mc? pilota sufleler veren as?l pilot, o andan itibaren kontrolü tamamen ele alm??t?..

                                                       *     *     *

Okyanusun üzerine vard?klar?nda kap?ld?klar? hava ak?mlar? ve girdikleri türbülanslar baz? yolcular? korkutsa da, gerekli zamanlarda yapt?klar? ikna edici aç?klamalarla bir kaosun olu?mas?na asla izin vermeyecek kadar da usta birer konu?mac?yd?lar.

Baz? yolcular?n kusmas?na sebep olacak kadar sert sars?nt?larda dahi duru?lar?n? bozmay?p daha en ba??ndan çizdikleri rotadan asla ayr?lmad?lar..Oysa hiç kimsenin bilmedi?i, hatta kendilerinin bile bilmedi?i bir gerçek vard?;

”Yanl?? rotadayd?lar!”

?lginç bir ?ekilde girdikleri tüm tehlikelere ra?men rotay? kontrol etmek ve de?i?tirmek hiç ak?lar?na gelmemi?ti…

?ki rota vard?.. Bunlardan ilki çok eski, dümdüz, hedefe tüm tehlikelere ra?men daha kolay ula?aca?? dü?ünülen ve asl?nda bugüne kadar onlarca uça??n dü?mesine sebep olan bir yoldu.. Garip bir ?ekilde bu yolu tercih ediyorlard?.. 2. rota belki menzili biraz uzatsa da çok garantiydi.. ?kinci yolda f?rt?nalar, kas?rgalar, y?ld?r?mlar, anlams?z denecek kadar kuvvetli hava ak?mlar?n?n olu?turaca?? türbülanslar ya?ama ihtimali yoktu.

O halde niçin bu yolu seçiyorlard??

Güzel konu?uyorlard?, ikna ediciydiler.. Ya?anacak her ?eyin izledikleri rotadan de?il Allah’?n takdirinden kaynakland???na, e?er kötü bir ?ey olacaksa nereden giderlerse gitsinler buna engel olunamayaca??na inan?yor ve herkesi buna inand?rabiliyorlard?..

??in çok ilginç bir yan? daha vard?. Eski rotada bazen f?rt?nalar öylesine güçlü oluyordu ki, hiç istemeseler de yeni ve daha medeni kabul edilen yolu kullan?p, asl?nda bu yolun daha iyi oldu?unu kabul eder gibi davran?p f?rt?na diner gibi olunca da tekrar eski yolu tercih ediyorlard?!

Bunu neden yap?yorlard??

Neden birazdan belki de daha güçlü bir tehlikeye yakalanacaklar?n? bile bile eski yolu tercih ediyorlard??

Hiç bitmeyece?ini dü?ündürmeye ba?lay?p zamanla da adeta kabusa dönen bu yolculuk, hem kendileri hem yolcular? hem de uça?? fena halde h?rpalam??, çok yormu?tu. Ve olan oldu! Rotay? tamamen kaybettiler!

Üstelik yak?t da bitiyordu!

Art?k hedefe çoktan var?lm?? olmas? gerekti?ini bilen yolcular?n homurtular? daha yüksek sesle ç?kmaya ba?lam??t?. Konu?malar? ile eskisinden daha az ki?iyi ikna edebiliyorlard?..  Çünkü ne derlerse desinler yolcular var?lmas? gereken hedefi ve saati biliyorlard? ve gerçekle?meyen buydu!

Art?k konu?mak anlams?zd?, vakit dard?. Uça?? yak?t? bitmeden ya da daha güçlü bir f?rt?naya yakalatmadan güvenli bir limana indirmeleri ?artt?! Yoksa uçak ve yolcularla birlikte kendileri de yere çak?lacakt?.

Uçak k?r?lacak, ”PARÇA PARÇA OLACAKTI”

                                                             *     *     *

Dün gece, gördü?üm kabusun bu k?sm?nda kan ter içinde uyand?m.

Her ?ey o kadar gerçekçiydi ki bir süre gördüklerimin bir kabus oldu?una inanamay?p yata?a oturdum ”Ne yap?labilir bu durumda?” diye dü?ünmeye ba?lad?m. Ve galiba tek mant?kl? yolu buldum!

Galiba!..

                                                                *     *     *

Pilot yorgundu, di?eri bay?lm??t?. Kendi aralar?nda daha iyi pilot olduklar?n? iddia eden fakat söyledikleri ile asla genel bir güven vermeyen, üstelik bu yolculu?u hiç denememi? ve kimse taraf?ndan daha önce hiç denenmemi? kavgac? birkaç yolcu haricinde uçakta ne yaz?k ki BA?KA P?LOT YOKTU!

O ana kadar yapt?klar? say?s?z hatalara ra?men uçak hala havada, yolcular hala canl? ve her ?ey tek parça halindeydi.. Yap?labilecek en h?zl? ve tek mant?kl? ?ey o an o pilotu koltu?undan kald?rmaya çal??mak de?il, tam aksine onu motive etmek, yorgunlu?unu anlay?p, ac?mazca ele?tirileri b?rak?p, uça?? onunla beraber tek parça halinde yere indirmeye çal??makt?..

Bulmaya çal??t???m di?er tüm çareler hiçbir i?e yaramad?, akl?ma yatmad?.. Benim bu yolcular aras?nda güvenebilece?im bir pilot yok! Varsa da o kendini belli etmiyor, arayamam!

Buna zaman?m yok!..

Dü?tü dü?ecek herkes ayn? uça??n içindeyken kimseye ''Sen iyi pilotsun asl?nda, gel hadi bir de sen dene, bakars?n iyi olur'' diyemem!

Binlerce hatas?na, hatta art?k bu hatalarla dolu yolculuktan kusacak kadar tiksinmeme ra?men biliyorum ki o usta bir pilot, isterse bu uça?? sa? salim yere indirir!

Sevgi ile, sayg? ile, demokrasi ile, adalet ile, hak ile, özgürlük ile, kimseyi ötekile?tirmeden, osu busu diyerek her konu?mada kategorize etmeden, s?n?fland?rmadan, inançlar? sebebiyle sorgulamadan, Kurucu Lider Ulu Önder Atatürk biliminin, sanat?n?n ve akl?n?n ?????nda' '?K?NC? ROTADAN SAPMADAN!'' ,''K?MSEN?N BURNUNU KANATMADAN!'' bu kadar k?s?tl? bir sürede do?ru ?eyleri yapabilecek tek ki?i o!..

Belki yolcular bana k?zacak. K?zs?n!

Benim derdim ne yolcular, ne kendi can?m, ne de pilot.. Benim derdim uçak!

Çünkü bu uçak yere tek parça halinde inmezse, bir daha hiç kimse üzerinde o güzelim ‘‘TÜRK?YE CUMHUR?YET?”yazan pasaportunu cebine koyup uçamayacak!..

(Bu arada ilk uça?? kald?rd?ktan sonra bay?lan pilot ay?lm??. Yeni küçük bir uçak alm?? kald?rmay? deniyor. Ama rota hala eski rota, tabii ki yere çak?lacak! Belki de kamikazedir?..)