1980’li y?llar?n ortalar?yd?…
Meslek ya?am?m?n ilk y?llar?nda tan?d?m ben Kemal Zorlu’yu…
Çal??kan, karizmatik, güçlü bir i? adam?yd?…
O, spora tutkun, siyah-beyaza a??k, herkesle bar???k, bir ?zmir sevdal?s?yd?.
Ben de genç bir gazeteci.
Duyarl?yd?… Tutarl?yd?… Dürüsttü… Mant?kl?yd?…
Vatanseverdi… Yard?mseverdi… Özü sözü birdi…
Gazete patronuna da, muhabirine ayn? mesafedeydi. Bir gün protokolün zirvesinde, ertesi gün bir esnaf köftecisinde görürdük O’nu.
??te bu özellikleriyle O mütevaz? insan, herkes gibi k?sa sürede benim gönlümde de karakteriyle taht kurdu.
Gün geldi önü kesildi, engellendi… K?skand?lar, y?ld?rmaya çal??t?lar, çok üzdüler O’nu…
Yüre?i pamuk olmas?na ra?men, sinirleri çelikti… Y?lmad?, dimdik ayakta durdu.
Y?llar; benim Kemal Zorlu’yu daha iyi tan?mam?, tan?d?kça da O’na kar?? duydu?um sayg? ve sevginin giderek artmas?n? sa?lad?.
Son be? y?lda daha fazla zaman geçirdik ve o süreç bana O’nun her yönüyle “Çok özel” bir insan oldu?unu göstermi?ti…
Ne yaz?k ki, 25 Mart 2023 Cumartesi günü, her zaman sevgiyle atan “o güzel yürek” ne yaz?k ki durdu…
27 Mart günü Kemal Zorlu, do?up büyüdü?ü Alsancak’tan son yolculu?una u?urlan?rken, binlerce ki?inin gözlerinden ya?, dillerden güzel sözler dökülüyordu…
O’nu ebediyete u?urlayal? 2 gün geçti… Ama ben ?imdiden çooook özledim, çooook…
Çal??kanl???n? özledim… Üretkenli?ini… K?vrak zekas?n?, hiç kimsede olmayan vefas?n? özledim…
Gönlünü herkese açmas?n?, insana insan oldu?u için sevgi duymas?n? özledim...
Yoksula el uzat???n?, hastaya ?ifa, dertliye deva olma u?ra??n? özledim…
Her ?eyi not almas?n?, notlar?na bak?p günü planlamas?n?, “Söz uçar yaz? kal?r” felsefesini özledim…
??ine odaklanmas?n?, her ayr?nt?ya kafa yormas?n?, gazeteleri, dergileri sat?r sat?r okumas?n? özledim…
Büyük Altay’? ondan dinlemeyi, uzun uzun futbol sohbeti etmeyi özledim…
Arkada?lar?n? tek tek aray?p, hat?r sormas?n?, kötü günde dostlar?n?n yan?nda olmas?n? özledim…
?simlerden beyit üretmesini, sevdiklerine kafiyeli beyitlerle seslenmesini özledim…
Türk Sanat Müzi?i’nden ?ark? dinlemesini, kimi zaman da e?lik etmesini özledim.
Sevdiklerini gönlünde ta??mas?n?, her f?rsatta onlar? anmas?n?, vefas?zlar? akl?n?n kö?esine yazmas?n? özledim…
Çocukla çocuk, büyükle büyük olmas?n?, torunlar?n? anlat?rken gözlerinin parlamas?n?, yüre?inden ta?an ?efkatini özledim…
Alsancak’ta, Kar??yaka’da, Urla’da, her ad?mda muhabbet edecek birini bulmas?n?, bu yüzden on dakikal?k yolu, 1 saatte yürümesini özledim.
Gür sesini, güzel Türkçesini, yanl?? yapana z?lg?t? çekmesini de özledim…
K?zmas?n?, hiddetini; k?z?nca “Doktor tavsiyesidir…” diyerek a??z?na geleni söylemesini bile özledim…
Tan?yan herkes bilir… Saatle pek aras? yoktu… Genelde randevular?na geç kal?rd? Kemal Zorlu…
?lk defa acele etti, cennete erken gitti…
Ke?ke oraya da gecikseydin be Kemal Abi...