Bir dönem 17 branşta faaliyet gösteren ve bu özelliğiyle “işte gerçek spor kulübü” diye tanımlanan, 113 yıllık ulu bir çınar KSK…
Ne yazık ki bugün, bir meçhule doğru yol alıyor…
Karşıyaka’nın “imbat” esen yollarında, şimdilerde Kaf-Kaf için “imdat” sirenlerinin uğultusu var…
Peki bu uğultuyu kim duyuyor?
Kim endişeli KSK’nin geleceğinden?
Borç yükü arttıkça kim “eyvah” ediyor… Oyuncular, teknik adamlar bir bir giderken kim kahroluyor?
Aslında öyle büyük bir camia ki Karşıyaka… Asırlık çınarın kökleri öyle yayılmış, öyle derinlere inmiş ki… Tüm gövdesiyle bir silkinse, deprem yaratacak… Ama olmuyor…
Neden?
Çünkü o çınarı yıllardır sevgiyle, yürekle, bilekle, emekle büyütenler arasında, kızgınlar var, küskünler var…
Kimi; 113 sene aşkla büyüyen çınarın, birkaç beceriksizin kayıkçı kavgasıyla düştüğü duruma kızgın…
Kimi; geçmişte saygısızca eleştirilmeye, vefasızlığa küskün…
Haklı olabilirler… Ama atladıkları bir şey var… Şahıslara kızılabilir, küsülebilir… KSK’ye asla…
Büyük özverilerle büyüyüp serpilen, kökleriyle yüzbinleri saran o çınar terk edilmez…
Sadece gölgesinde oturup, “Ben sıramı savdım…” denilemez…
Gerçek Kaf-Kaf aşıklarının, kulüpten elini eteğini çekmesinden sonra yaratılan tablo ortada…
Popülist zihniyetlerin yaptığı sorumsuz harcamalar, KSK markası üzerinden yükselmeye çalışanlar, fahiş yönetimsel hatalar, Kaf-Kaf’ı bir milyar liraya yaklaşan bir borç batağının içinde çözümsüzlüğe doğru taşıdı…
Öyle garip bir ortam doğdu ki, başkanlık için adı geçenler, kongreye gelmedi. Eğer Aygün Cicibaş gibi bir “cesur yürek” çıkıp, “Kimse yoksa ben varım… KSK kayyuma gidemez” demeseydi, asırlık çınar belki de kökünden sarsılacak, kuruyup gidecekti…
Peki şimdi soruyorum… Karşıyakalılar, tüm yükü Aygün Cicibaş’ın omuzlarına mı bırakacak… Gölgesinde oturduğumuz “ulu çınara” kimse bir damla su da mı vermeyecek?
Öncelikle KSK için, “bir sponsordan daha fazlası” olan Yaşar ailesi… Yarım asrı aşkın bir süredir destekledikleri Kaf-Kaf’a yine el uzatmalı… KSK’ye her dönemde profesyonel bir sponsor yaklaşımıyla değil, sevgiyle bağlı olan Yaşar ailesi, merhum Onursal Başkan Selçuk Baba’nın hatırına eski pozisyonunu almalıdır…
Sadece Yaşar ailesi değil, ismi KSK ile anılan herkese, Sakıpağa, Yelkenbiçer, Temizocak aileleri de, asırlık çınarı yeniden yeşertip güçlendirme adına devreye girmelidir… Kaf-Kaf sevgisini kimsenin tartışamayacağı Cihan Büyükoral ve Ege Bölgesi Sanayi Odası Başkanı Ender Yorgancılar’ın da, bu noktada KSK’den uzak durma lüksü yoktur… Hatta Ender Yorgancılar bu işe liderlik edecek konumdadır…
Eğer bir birliktelik ve sinerji oluşursa, inanıyorum ki, içindeki Karşıyaka sevgisi, Turgay Büyükkarcı’ya da 2 yıl önce uğradığı haksızlığı unutturacak, O da Kaf-Kaf’a bu zor günlerde yine el uzatacaktır… Çünkü o da bir yeşil-kırmızı aşığıdır.
Ayrıca, iki yıl önce “Karşıyaka’ya çağ atlatacağız” diye yola çıkanların, “Darıldık, kırıldık, anlaşamadık” diyerek, birbirlerine sırt çevirmemeli, sorumluluktan kaçmamalıdır.
KSK’nin şu an geldiği noktada çekişmelere, itişmelere, kavgaya, gürültüye değil, iyi niyet ver ortak akılla bulunacak bir çözüm yoluna ihtiyacı vardır…
Bu yazı camiaya, gönlünde yeşil-kırmızı sevgisi olan herkese bir çağrıdır…
Bu çağrı nasıl bir yanıt bulacak, bekleyip göreceğiz…
Ancak hatırlatmak isterim ki, bu çınar devrilirse, gölgesini kaybederiz… Çünkü başka KSK yok…