Ba?kan Özkan’?n yaz?s? ?öyle:
?imdi devaml? çocuklarla beraberim ya, arkas?nda yatan, bence bu çocuklu?uma olan özlem..
K?ymetli futbolseverler merhaba,
Hepimizin bayram? kutlu olsun.
Bayram, biz “yetmi?likler” için çok ?ey ifade ediyor. Çok önemli bir toplumsal etkinlik..
Bana göre en önemlisi büyüklerimizi ziyaret etmek, onlar?n elini öpmek.. Büyüklerimizi derken, sadece dede, babaanne, anneanne, amca, hala, teyze ve day?lardan bahsetmiyorum. Kom?u amca ve teyzeleri de ailece ziyaret vard? i?in içinde..
Sevgili annemin ?u sözleri hala kulaklar?mda ç?nlar;
- Çocuklar hadi bakal?m, bayraml?k k?yafetlerinizi giyin, ö?retmen Sefa beylere bayram ziyaretine gidece?iz.
Benim çocuklu?umda bayramlarda beni en çok etkileyen etkinlik ise, sabah erkenden ailenin tüm erkeklerinin birlikte kat?ld??? bayram namazlar?yd?. E?refpa?a’n?n Çimentepe mahallesindeki Horasan Camii tam çatal bir kav?aktad?r, caminin çok büyük olmayan iç mekan? erkenciler taraf?ndan dolard?, d??ar?da yolun iki yan? lebalep insan dolard?.. Herkes seccade olarak evinden kilim gibi e?yalar getirir sererlerdi.. E?yas?z gelenler olunca kilimin yar?s? payla??l?rd?.. San?r?m hala bu ?ekilde devam etmektedir. Caminin k?demli hocas? Mümin Hoca ayn? zamanda mahallenin sütçüsüydü.. Ben mesela Mümin hocan?n sütleriyle büyüdüm. Mümin hocan?n klasik ba?lang?ç sözü vard? ve Allah gani gani rahmet eylesin Mümin hoca bu sözü söyleyince herkesin yüzünde müstehzi bir gülücük olu?urdu..
- K?ymetli din karde?lerim, Recep, ?aban, Ramazan derken i?te geldi Bayram..
Bayram namaz? k?l?nd?ktan sonra, öyle haydaa kilimi topla evin yolunu tut, yok. Herkes birbiriyle bayramla?acak. Çünkü herkes birbirini tan?yor.. Bu arada Mümin hocan?n güven duydu?u cami derne?inden bir ki?i ba??rmaya ba?lar;
- Camimize ba???ta bulunal?m, camimiz boyanacak, hal?lar? y?kat?lacak..
Y?l 1965. Babam bana 10 lira verirdi, “git camiye yard?m yap”.. Ben s?raya girerdim, paray? verirdim. Görevli ki?i ben sormadan an?nda 10 liral?k makbuz koçan?ndan bir adet kopar?r verirdi. Makbuz koçanlar? dört ayr? renk idi. 5 liral?klar mavi, 10 liral?klar sar?, 20 liral?klar turuncu, 50 liral?klar ye?il idi.. Babam caminin minaresini yapt?ran ki?iydi. Caml? minare.. 1964 y?l?nda geçirdi?i trafik kazas? sonunda tam bir y?l ya?amla sava?m?? ve sonunda tekrar hayata dönmü?tü.. Bu ba???lanman?n kefareti olarak mahallesinin camisinin y?llard?r yap?lamayan minaresini yapt?rm??t?.. Y?lda iki defa Horasan Camii’ne bayram namazlar?na giderdik, minareye bakar ve bana hep ?öyle söylerdi; “Yapt???m en iyi i?lerden biri”..
Önce amcam?n elini öperdik. Hüseyin Amcam babam?n en k?ymetlisiydi.. Babamdan 8 ya? büyüktü, onu baba gibi görürdü.. Hüseyin amcam benim ise en yak?n arkada??md?..
Horasan Cami’nin tam kar??s?nda bakkal, manav, kasap i?letiyordu. Karpuz zaman? bostan yapar, kurban zaman? 100 koyun al?r, onlar? satard?. H?drellez zaman? evde cümbür cemaat bayraklar (uçurtma) yaparlar, onlar? satard?. Ben çok hareketli bir çocuktum, beni çok severdi.. Bu gibi s?ra d??? i?lerde beni hep yan?nda götürürdü.
Okul bitince 1 hafta yan?nda ç?rakl?k yapard?m, sonra babam?n yan?na demirhaneye..
Ben hep amcamla birlikte olmak isterdim, demirhanede de?di?in her yer i?in gere?i pisti.. Tabir yanl?? olmayacak, sabah beyaz giren, ak?am siyah ç?kard?.. O zamanlar öyleydi, kimsenin suçu yok. ?ermetaki Mustafa abimin kulaklar? ç?nlas?n..
Çocuklu?umla ilgili o kadar güzel ve anlaml? an?lar?m var ki.. Bazen can?m s?k?l?nca babamla, amcamla, day?mla geçirdi?im güzel zamanlar? hat?rlar, tazelenirim..
?imdi devaml? çocuklarla beraberim ya, arkas?nda yatan, bence bu çocuklu?uma olan özlem.. Bütün çocuklar mutlu olsunlar istiyorum. Bütün çocuklar benim çocuklu?um gibi çocukluk ya?as?nlar istiyorum. Öte yandan top yüzünden babamdan okkal? dayak yemi?liklerim vard?r mesela.. Bunu bile özlüyorum, insan daya?? özler mi, özlemez tabii ki.. 10 ya??ndan itibaren tornac?l??a ba?layan ve bu yüzden elleri normalden büyük olan babam?n dayak atarken bir stili vard?, kaba yerlerime vururdu ve vururken felsefe yapard?. “Beni hep kalemle yendiler, bu kalemi ö?reneceksin, karde?lerine örnek olacaks?n..” En son Balçova sahas?nda resmi maç yaparken beni yakalad???nda 15 ya??mda idim.
“Ayaklar?n? k?racam, her gün üniversiteye tekerlekli iskemleyle seni ben götürecem, adam olacaks?n, o kadar!..”
Benim cevab?m ?öyle olmu?tu; “Baba ben hem okuyacam, hem topçu olacam.”
Cevap haz?r tabii ki; “Olmaz ulen olmaz, ikisi birden olmaz!..”
Sonunda babam?z?n istedi?ini yapt?k, okuduk, onun tabiriyle adam olduk.
Turgut Özal dönemi, Türkiye liberalle?me sürecini ya??yor. Çok çal???yoruz, i?imizi büyütüyoruz, gece gündüz demiyoruz, vardiyalar yap?yoruz vesaire..
Babam i?e geliyor, “O?lum ne yap?yosunuz, bu makinay? yap?nca bu kadar mal? kime satacaks?n?z!”.. Benim cevab?m haz?r tabii ki; “Baba oku, adam ol dedin, okuduk, okuyunca böyle oluyo”.. Art?k dayak yok ama felsefe e?itimi devam ediyor;
“O?lum bak, hayat uyanmaya de?mez, git biraz gençli?ini ya?a..”
Biz o zamanlar, gençlik var, h?rs var, talep var, i? g?rla uyumuyorduk ki uyanal?m..
Evet, gerçekten hayat uyanmaya de?mez!..
Sanayicilik zor meslek, ömür törpüsü.. Birçok meslekta??m?z ya i?ini kaybetti, ya da stresten hayat?n? kaybetti.. Ben 20 ila 50 ya? aras? tam zamanl? çal??t?m. 52 ya??mdan itibaren frene bast?m, vitesi küçülttüm, hayat?ma anlam katmak ad?na, bu gök kubbede bir ho? seda b?rakmak ad?na, en iyi yapt???m, en iyi bildi?im ?eye döndüm; Çocuklara..
“Bu Topraklar?n Çocuklar?” ile 18 y?l?m? geride b?rakt?m. 18 y?lda ya?ad?klar?m?(z?) kaleme alsam, Türkiye’nin hikayesi ç?kar ortaya.. Ço?unlu?u yoku?, az? ini?.. Ama ne var bu topraklarda.. Ek??n var karde?im. Etraf? seyret, can?n hiç s?k?lmaz. Memleket olarak sürdürülebilir yapt???m?z en iyi i?, ek??n!.. Gün içinde o kadar çok beklemedi?in ek??n ç?k?yor ki, bazen insan daral?yor, i?te o zaman Kenan Usta’y? hat?rl?yorum; “Hayat uyanmaya de?mez”..
Ama ?ükürler olsun çabuk toparl?yorum kendimi, çünkü kendimle bar???k bir insan?m. Kim oldu?umu, ne oldu?umu, gücümü, güçsüzlü?ümü biliyorum. Evet, biliyorum.
Bilmek fiili var ya, Bilmek.. Fiillerin en babas?d?r haa.. Ama öyle ucundan kenar?ndan bilmek de?il, harbiden bilmek.. Bilmek var ya, tek ba??na hiç bir ?eydir asl?nda.. Bizde o kadar çok bilen vard?r ki.. Her ?eyi bilir ama yapmaya gelince toz olur!.. Bilmek fiilinin yan?na Uygulamak fiili gelince bir anlam ifade eder. Ben uygularken ö?renenlerdenim, tüm hayat?m öyle geçti. Tamamen bilmeye kalkarsan uygulamaya zaman?n kalmaz..
Ben de 70 ya??ma girdim. Hz. Mevlana ne demi?; “Hamd?m, yand?m, pi?tim.”
Biz de Pi?me dönemine girdik hay?rl?s?yla..
“Bu Topraklar?n Çocuklar?” ile dolu dolu dopdolu 18 y?l? geride b?rakt?k. Dü?ündüklerimizin yar?s?n? yapabildik, yar?s?n? yapamad?k.
?ermetaki Mustafa Abimin dedi?i gibi; Kimsenin suçu yok, zaman böyleydi..
Ortada koskocaman bir gerçek var; Bu Topraklar?n Çocuklar?..
Onlar da benim ya?ad???m mutlu çocukluk an?lar? biriktirmeliler..
Onlar da benim gibi çocukluklar?n? doya doya ya?amal?lar..
Sabah?n seherinde okula gidip ak?amüstü okuldan ç?k, sonra ev ödevi yap, sonra bilmem ne s?nav? için çal??.. Böyle çocukluk mu olur Allah a?k?na!..
“Anneeee su ver” diyen hareketsiz, h?mb?l çocuklar yeti?tiriyoruz.. Bu i? de?il arkada?lar. Yeti?kinlerdeki sanal ek??n halinin gerçe?i çocuklarda olmal?..
Vallahi de bilahi de bu memleket meselesidir. Çocuk oyun oynamadan el becerilerini nas?l geli?tirecek, bir yere t?rmanmadan bedenini kullanmay? nas?l bilecek, ko?madan nas?l bilecek terlemeyi, nas?l bilecek dü?memeyi ya da dü?tükten sonra kalkmay?.. Hele ki sosyalle?me.. Ba?l? ba??na bir konu ba?l???.. Çocuklara futbol d???nda arka arkaya, yani fazla dü?ünmeden 10 cümle söyleyin diyoruz, 5 cümlenin üstüne ç?kan çocuk say?s? %20.. Konu?mayan toplum olur mu?.. Olmaz herhalde..
Fazla uzatt?m, fark?nday?m. Ez cümle, 18 y?lda i?in yar?s?n? bitirebildik. Hiç olmazsa sevgili ülkemde Futbolda Yeti?tiricilik kavram?na rol model olma görevimizi yapabildik.
85 milyon nüfus, 35 milyon genç.. Mutlaka bir gün Bu Topraklar aynen Brezilya, Arjantin, H?rvatistan, Hollanda gibi sürdürülebilir sistemli bir futbolcu yeti?tiren konuma gelecektir. Çünkü biliyorum ki; Haz?ra da? dayanmaz!..
Ben sevgili ülkemin çocuklar?yla, “Bu Topraklar?n Çocuklar?” ile olmaya devam edece?im. Onlar?n mutlu zamanlar ya?amalar?na katk? verece?im. Ama nas?l yapaca??m? art?k biliyorum; Gürültüsüz, pat?rt?s?z, “Hayat uyanmaya de?mez” tarz?nda..